Unutulmaz Bir İlişki Önerisi Eski Kız Arkadaşım Bana Umut Verdi

Doktoraya başlamak için 26 yaşındayken memleketimden uzaklaşmadan önce beş ay boyunca bir kadınla çıktım.

Köylü kızı olarak, benden çok farklıydı, ki sevdiğim.

Rahat, kolay gidiyor ve geri yatırıldı; Çok gergindim, endişelendim ve gelecek için endişelendim.

Ne zaman hafta sonunu onunla geçirmek için evine bir saat sürecek bir trek yaparsam, sakinleşmek için sakin bir his hissedersem beni yıkar ve evine yaklaştıkça kendimi daha da rahat hissederdim.

Onunla zaman geçirmek asla bir angarya veya zorunluluk gibi hissetmedi; Birlikte ne yapacağımızın özellikleri hakkında hiç endişelenmedim.

Sadece ona yakın olmak istedim.

Etrafında olmak normal hayatımdan taşınmak ve her şeyin daha az telaşlı, daha az aceleci ve daha az ezici göründüğü farklı bir gerçeğe yerleştirilmiş gibi hissettim.

Anlatması zor, ama sadece gibi hissettim olmak onunla beraberdim zaman.

Sabah kahvaltısına gitmek gibi basit geziler, rüzgarı dinlerken dışarıda vakit geçirmek gibi normal şeyler yaptıklarından daha fazla anlam kazandılar.

Bir akşam karanlığında onunla arabada araba kullandığımı hatırlıyorum: yolcu koltuğuna otururken, ağaçların beni geçip geçip geçip geçip geçecek yağmurun tadını çıkardığını ve akşam yemeğini dört gözle beklediğimizi minnettar olduğumu düşünmeye devam ettim. birlikte yapmak üzere.

Yine de, onunla çıkmak bazen çok acı vericiydi, çünkü ikimiz de yaz sonunda taşınacağımı biliyorduk.

Bu gerçeği mümkün olduğunca uzun süre görmezden gelmeyi seçtim, ilişkilerimizde hiç bir şey değişmeyecekmiş gibi konuşmaya başladım.

Ben ayrılmadan bir ay önce ayrıldık.

Kalbim kırılmıştı, ama ona karşı herhangi bir hasta isteğim yoktu, çünkü, gerçekten, biz çıktığımız süre boyunca bana karşı tek bir kibar ya da kaba bir şey yapmamıştı.

İşler sona ermeden bir gece önce, size tam olarak söyleyemediğim şey yüzünden kötü bir tartışmaya girmiştik.

Ancak hatırladığım şey kavga bittikten sonra bana verdiği basit ama güçlü bir tavsiye.

Yedi yıl sonra, kendimi o gece bana söylediklerini düşünmeye devam ediyorum.
“Sadece asla bırakma”

Kavgamız sırasında bir noktada, eşyalarımı toparlamak, sırtımı sırtına koymak ve gecenin ortasında eve gitmekle tehdit ettim.

Bana çok kibirliydi – bencil ve çocukça bir şekilde onu incitmek için yapılan bir girişimden biraz daha fazlası .

Ayrılmadan bitmedim; konuştuk, uyuduk ve uyuduk.

Ancak yatmadan önce bana dedi ki:

“Sadece hiç gitme.”

Sesinde belirgin bir sertlik vardı; tonu kurallara göre daha az zayıftı.

“Lütfen bizi terk etme” dediği gibi “Asla gitme” demek istemedi. Sana ihtiyacım var. Seni seviyorum.”

Bunun yerine, o günden itibaren hatırlamamı istediği bir şey bana bir uyarı veriyordu.

Demek istedi:

“Kız arkadaşınla kavga ortasında asla dışarı çıkma. Bu yapabileceğin en kötü şey. Asla doğru seçim değildir. ”

Ertesi sabah birbirimizin kollarında uyandık, ama eylemlerimin ona zarar verdiğini ve aramızdakilerin iyi olmadığını söyleyebilirim.

Biraz sonra o gün bana dedi ki:

“Dün gece ayrılsaydın, senden sonra kovalanır mıyım bilmiyorum.”

Şimdi bile, tüm bu yıllar sonra, bu ifadenin anlamını ve sonuçlarını yansıttığımda, kendimi tuhaf bir duygu karışımı (korku, belirsizlik, karışıklık, ihanet, utanç) hissediyorum.

Sadece blöfü aradı değil, ilişkimizin onun için savaşacak kadar önemli olmadığını da kabul etti.

Kazıyın, bu benim egom konuşmam.

Bana söylediği şey, her şey “çok” zorlaştığında, üzerine çıkmaya hazırlanan bir adamın peşinden koşmaya istekli olmamasıydı.

Onun için hata yapamadım ve bunu biliyordum.
Tavsiye İyi Alınan

Birkaç yıl önce, o sırada çıkmış olduğum kadınla tartışmıştım.

Aylardır savaşıp duruyorduk ve en kötüsü için işler değişiyordu.

Durumun sonunda aklımdaydım.

Sabrımı yitirmiş ve hüsrana uğramış hissederek, eşimden ayrıldım.

Yanıldım.

Ama kendimi geri dönmeye zorladım.

“Hiçbir zaman ayrılma” sözleri kafamın içinde yüksek sesle çalıyordu ve sorunumuzu bir kenara koymaktan ve sorunumdan vazgeçmeksizin çalışarak doğru şeyi yapmaktan başka seçeneğim olmadığını biliyordum.

Sokağa çıktıktan ve kendimi sakinleştirdikten sonra, gururumu yuttum ve kız arkadaşıma “Evinize geri dönersem, konuşmaya istekli misiniz?” Diye mesaj attım.

Beni görmek istemiyorsa, kendimi tekrar duruma zorlamak istemediğim için, geri dönme iznini istiyordum.

“Evet” dedi.

Onun yerine geri döndüm.

Ben geldiğimde gözlerini ağlattığı belliydi.

Birbirimizden özür diledik.

Ardından bir sonraki saati tüm kartlarımızı masaya yatırıp sonunda söylenmesi gerekenleri söyleyerek geçirdik.

Birbirimizi affettik ve sonra da ilişkilerimizi ilerletmek için bir plan geliştirdik.

Bir yıl ya da öylesine sonra ayrıldık; Hiç şüphesiz ikimiz için de doğru karardı.

O gün, kendimi evine geri dönmeye zorladığımda, geçmişimin hatalarını tekrarlamamaya ve eşimin hak ettiği olgun yetişkin gibi davranmaya zorladığımda – önceki kız arkadaşımın bana yıllarca verdiği uyarı yüzünden yaptım. daha erken.
Götürmek

Bu hikayeden öğrenilecek net bir ders olup olmadığından emin değilim.

Aşk dağınık, karmaşık ve ‘dikenlidir; Ambalajını açmaya ve düzgünce sıralamaya çalışmak belki de bir Sisifî çabadır.

Yine de, bu paylaşmak zorunda olduğum bir hikaye – belki de kendi hatalarımın ve kendimin önemli bir başkasına nasıl daha iyi bir ortak olacağımı öğreten kadınlar için hissetmeye devam etmem için kendime bir hatırlatma olarak.

Son 15 yıldaki buluşma deneyimim, öğrendiğim dersleri her zaman bize öğreten kişilere uygulama şansımızın olmadığına inanmamı sağlıyor.

Kendi eksikliklerimizi tanımak ve bilmemiz gereken türden biri olmak için bazen ödemek zorunda olduğumuz bedel budur.

Diğerlerini bize ihtiyaç duyduklarını doğrulamak için kandırmanın bir yolu olarak ilişkilerde boş tehditler sık ​​sık yapıyoruz.

Derinlerde, bir erkek arkadaşla ya da kız arkadaşıyla kavga etmenin işlerin sona erdiğinin bir işareti olduğundan korkuyoruz.

Bu gibi durumlarda, korkularınızı açıkça ifade ederek, kendinizi sahte bir bravadoyu canlandırmaktan daha açık bir şekilde ifade etmek daha iyi olur.

Bunu önermedeki ironiyi tanıyorum, sana anlattığım hikayeyi.

Her şeyden çok, bu kendime bir uyarı; daha olgun, sabırlı ve daha az haklı ve bencil olduğumuzu hatırlatıyor.